Cañon de Colca (vervolg)

29-07 en 30-07
-----------------

De tweede dag volgde de afdaling naar "el oasis", ook wel "el paraiso" genoemd. Het heeft zijn naam niet gestolen. Het is een dorpje gelegen beneden in de canon, naast de rivier. Ietwat verderop ontspringt warm water uit de bergflank, dat via een klein kanaaltje naar een aantal zwembaden wordt geleid. Heerlijk om na zo een tocht in het bronwater te kunnen duiken, tussen de bergen en het groen, in the middle of nowhere.








Nog iets nieuws dat ik tijdens de trekking heb mogen leren: de rode natuurlijke kleurstof in onze yoghurtjes is meestal "Carmin", een stof die bestaat uit het platgedretste huisje van een bladluis, cochinillo genaamd. De luizen leven in de witte puntjes op de cactussen. Als je zo een huisje fijnknijpt, ziet je hand er ongeveer zo uit... Dus ff twee keer nadenken als je E-120 (Europese code voor de kleurstof) op de verpakking ziet staan...

Het einde van de tocht was de "Cruz del condor". Een redelijk bereikbaar (en dus hyper toeristisch) uitkijkpunt bovenaan de Colca canon.
Je moet er vroeg bijzijn, want Condors zijn vroege vogels. Maar we hadden chance; op een bepaald moment vlogen er 9 tegelijk rond.
Condors zijn majestatisch in de lucht (In de inca cultuur zijn ze de heersers van de derde wereld, zijnde de hemel). Met hun spanwijdte van 3m zweven ze cirkeltjes op de thermiek. Hij is familie van de gier, dus geen spectaculaire duikvluchten naar een verstrooide baby-alpaca of naar konijnen. Eerder langzaam rondcirkelen op zoek naar dode beesten.


Hij verliest wel veel van zijn koninklijkheid als hij stilzit, want dan lijkt hij meer op een groot uitgevallen kalkoen dan op de koning van de lucht.